Είναι γεγονός αναντίλεκτο ότι ο προσφυγικός κόσμος συνεχίζει επί Τριάντα Έξι χρόνια να υφίσταται τις οδυνηρές συνέπειες της εισβολής και της κατοχής, την τεράστια κοινωνική αδικία και να αναζητά τη χαμένη φερεγγυότητά του, που το κυπριακό κράτος δεν κατόρθωσε ως όφειλε να αποδώσει.
Η οικονομική κρίση κτυπά διπλά τον προσφυγικό κόσμο που στην πλειοψηφία του δεν διαθέτει περιουσιακά στοιχεία, δεν διαθέτει φερεγγυότητα, δεν διαθέτει εναλλακτικές οικονομικές επιλογές.
Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα των προσφύγων είναι η δυσκολία στην πρόσβαση χρηματοδότησης και η αδυναμία εξασφάλισης χρηματοδότησης. Αυτό που θεωρείται αυτονόητο για όλους τους Κύπριους Πολίτες, να έχουν άμεση πρόσβαση χρηματοδότησης σε οποιοδήποτε χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, για τον κάθε πρόσφυγα η έλλειψη φερεγγυότητας αποτελεί αδιαπέραστο τείχος, ακόμα και για την πιο μικρή χρηματοδότηση και οι πόρτες των χρηματοπιστωτικών καταστημάτων είναι κλειστές.
Ο προσφυγικός κόσμος αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινωνική ομάδα που επωμίζεται τα μεγαλύτερα προβλήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα επιδεικνύοντας μεγάλη αξιοπρέπεια και μεγάλη αντοχή. Ενώ η Κυπριακή Πολιτεία όχι μόνο δεν κάλυψε το τεράστιο έλλειμμα στα θέματα προσφυγικής πολιτικής και φερεγγυότητας, αλλά με την αδράνειά της δημιούργησε πολίτες δύο κατηγοριών και άφησε τους πρόσφυγες στο περιθώριο να αγωνίζονται σχεδόν μόνοι για να επιβιώσουν χωρίς να τυγχάνουν της οφειλόμενης στήριξης και συμπαράστασης.
Ενώ καθημερινά ο πρόσφυγας παρακολουθεί με αγανάκτηση και οργή να λεηλατείται η περιουσία του στα κατεχόμενα και να μην μπορεί να αξιοποιήσει τις τεράστιες εκτάσεις γης, συγχρόνως βιώνει το δράμα της αδυναμίας για να αποκτήσει έστω και ένα κομμάτι γης για να μπορέσει να στεγάσει την οικογένεια και τα παιδιά του. Ακόμη δεν έχει τη δυνατότητα επαρκούς χρηματοδότησης είτε για την επαγγελματική δραστηριότητά του είτε για κάλυψη τρεχουσών αναγκών.
Έτσι η κοινωνικοοικονομική θέση του πρόσφυγα επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο σε περίοδο οικονομικής κρίσης εξαιτίας της αδυναμίας χρηματοδότησής του από το χρηματοπιστωτικό τομέα, επειδή η περιουσία του πρόσφυγα βρίσκεται στα κατεχόμενα και κανένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα δεν το αποδέχεται ως στοιχείο εξασφάλισης για να προχωρήσει σε δανειοδότηση.
Έτσι, αντικειμενικά προσεγγίζοντας το ζήτημα, ο πρόσφυγας βρίσκεται και σε επαγγελματικά, επιχειρηματικά, οικονομικά, κοινωνικά μειονεκτική θέση συγκριτικά με τους αντίστοιχους πολίτες που δραστηριοποιούνται στην πατρίδα μας.
Οφείλουμε σοβαρά να εγκύψουμε στο κεφάλαιο Άδικη και Άνιση Μεταχείριση των Προσφύγων και να προτείνουμε λύσεις.
Επαναφέρω ,λοιπόν, την Πρότασή μου για μετεξέλιξη του Φορέα των Προσφύγων σε Τράπεζα των Προσφύγων όπου ο πρόσφυγας θα έχει τη δυνατότητα σε άμεσο χρόνο να εξασφαλίζει τη δανειοδότησή του και να μη χρειάζεται να περιμένει δύο ή τρία χρόνια.
Το κράτος δεν πρόκειται να βγάλει από τα Ταμεία του ούτε ένα επιπρόσθετο σεντ και θα διευκολύνει και θα ενισχύσει τη φερεγγυότητα του προσφυγικού κόσμου πραγματικά.
Λευτέρης Χριστοφόρου - Α’ Αντιπρόεδρος ΔΗ.ΣΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου